God heeft ook een fiets
Het is de titel van een klein boekje geschreven door Frank Bosman. De titel intrigeert mij . Want hoe is de wielersport en geloof met elkaar verbonden?
Over een paar dagen begint een van de grootste jaarlijkse sportevenementen ter wereld. In het Spaanse Baskenland beginnen 180 renners aan de Tour de France. Een drieweekse ronde die tot de verbeelding spreekt. Lijden, afzien, valsspelen, flikken en geflikt worden. Oud NOS commentator Mart Smeets zei het al: ‘’Wielrennen is een katholieke sport.”
Van veel sporten kun je stellen dat het verweven is met religie. Voetballers die voordat zij het veld oplopen een kruisje slaan of honkballers die nog even hun crucifix kussen aan de ketting voordat zij een bal slaan. Toch is de wielersport altijd op een bijzondere manier verweven met het christelijk geloof.
Toen sport in het algemeen,begin van de 20e eeuw steeds populairder werd, was Paus Pius X een van de eerste die een mogelijkheid zag om het volk voor zich te winnen. Sport kon volgens hem helpen om te oefenen in christelijke deugden. In de sporter kon de gehele mens (‘lichaam en geest, verbonden tot één natuur’) zich openbaren. Sport kon jongeren morele kwaliteiten bijbrengen als zelfbeheersing, moed, wilskracht, uithoudingsvermogen, eerlijkheid en trouw. Later is door de katholieke kerk het wielrennen wel aanbevolen ter beteugeling van driften van jonge mannen.
Spiritualiteit van het fietsen
Kun je geloviger worden van fietsen? Misschien wel. Maar dat is mijn eigen beleving. Ik kan uit ervaring vertellen dat fietsen je kan helpen in het vormgeven van persoonlijke spiritualiteit. Ik ben geen liefhebber van zingen, geen bewonderaar van de kerkse liturgie. Maar op een vroege morgen op de fiets stappen helpt mij om mijn gedachten te vormen. Geen afleiding, alleen de benen die rond moeten draaien. Met de natuur om mij heen merk ik dat mijn gedachten focus vinden als ik ook lichamelijk bezig ben. Het monotone, soms eenzame alleen rijden helpt om een goed gesprek met God te voeren. Anders dan in een gesprek. Voor mij is het een vorm van meditatie op de fiets. Het antwoord op grote vragen is secundair aan het proces. Leven in het moment.
Lichaam en geest zijn in de protestantse traditie altijd tegenstrijdige polen geweest. Geloven doe je met je hoofd. Toch komen steeds meer mensen tot het besef dat lichaam en geest verbonden zijn. Geloof beleef je ook met je zintuigen. Wat dat betreft heeft de wielersport het leven in zich. Lijden, stilte, euforie. Genieten van een fles helder water na uren in de hitte.
Hoe geef jij jouw spiritualiteit vorm?
